GREGORIAANS en POLYFONIE

Revival van de eeuwenoude, meditatieve, Latijnse zang van het klooster-avondgebed

Vanaf de 9e eeuw hebben kloosterlingen hun dagelijkse gebeden gezongen in een meditatieve toonsoort die oosters aandoet. Het Gregoriaans is eenstemmige (koor) zang in het Latijn, met vrij ritme, en ruimte en rust om te mediteren of de tekst tot je door te laten dringen. Het is intensiever dan (hardop) lezen en werkt verdiepend.

Er is hernieuwde belangstelling voor deze oude, muzische klooster- spiritualiteit. Herman Finkers en de zangeressen van Wishful Singing trekken er zelfs volle zalen mee, ook van jonge zinzoekers en muziekliefhebbers.

Uitvoeringswijze

De bijzondere wijze waarop Cappella Hadewigis Gregoriaans zingt, wijkt af van de gebruikelijke eenstemmigheid. De jonge, hooggeschoolde zangers interpreteren vrijelijk en al improviserend de vaak niet geheel uitgeschreven notatie. Soms voegen ze bovendien faux bourdon-stemmen toe in de baslijn. Daarbij laten ze zich inspireren door Byzantijnse toonsoorten en de oudste vocale tradities van Europa.

Polyfonie

Het Magnificat in onze vespers wordt gezongen uit de oude, handgeschreven koorboeken van o.a. de Sixtijnse kapel te Rome (Vaticaanse bibliotheek) en van de Illustere Lieve Vrouwe Broederschap in Den Bosch, rond 1544 vervaardigd en sindsdien in gebruik door professionele zangers in de Sint-Janskathedraal. Een van de voornaamste taken van de nog immer bestaande broederschap was oorspronkelijk, sinds 1318, de verering van het genadebeeld van Maria (Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch). De uitvoering van een prachtig Magnificat (loflied van Maria) zal daarbij zeker een belangrijke rol hebben vervuld!

Non vox sed votum, non clamor sed amor,

Non cordula sed cor psallit in aure Dei.

Niet de stem maar de inzet, niet het lawaai maar de liefde,

Niet de snaar maar het hart zingt psalmen in Gods oor.